Selimiye Taş Ev

Yeni doğum yapmış bir anneydim, her pazar Selimiye’nin masmavi sularına girmeye gelirdik, dinlenirdik.  Emzirmekten helak olmuş hallerimde öyle iyi gelirdi ki bu ipek gibi insanı okşayan denizin tuzuna kendimi  bırakmak…

O günlerden birinde bir hayal düştü içime. Mini minnak da olsa, harabe gibi de olsa bir yerimiz olsa, yüzümü denizde yıkayabilsem, bir minik masa ve tahta sandalyelerde kahvaltı etsek, çocuklarıma doğayı, ağaçların cinslerini, mevsimlere göre doğanın geçişlerini öğretsem…

 Bir tekne de hayal edebilirdim belki ama o gün kulübe gibi bir şey geçti aklımdan. Oldum olası nostaljiyi, taş duvarları, eski kapıları, tahta panjurları çok severim. İçinde anıların, yaşanmışlıkların olduğu yerler beni hep cezbeder. Dokunup kulağımı dayarım, eskilerden bir hikaye, belki bir çocuk sesi duyarım..

 İçime bu hayalin düştüğü gündü, bir sorup soruşturmaktan zarar çıkmaz dedik, köyden bir kaç tanıdığa haber saldık. Bir kaç saat geçmeden telefon geldi. Böyle bir virane ile tanıştırdılar bizi o gün. Görür görmez içinizin ısındığı kişiler olur ya hani; işte öyle içine çekti bizi…Köyün iki göz odalı ilk eviymiş. Ali Amca’nın evi diye anılırmış. Bahçesinde bulunan incir, badem ve zeytin ağaçları ile hoşgeldiniz dedi bize bu yıkıldı yıkılacak virane kulübe. Karar vermek kolay olmadı, hatta bir ara aklımdan tamamen çıktı. Ama o bize kendisini hep hatırlattı; gün oldu arada tanıdık bir kişi çıktı, gün oldu konusu açıldı. Kalbimin bir köşesi kalmış işte o bahçede, nerelere baksam nafile..

Aylar sonra bir gün tekrar buluştuk kendisiyle…

O gün anladım ki ev aslında bahane, özlediğim ve hayalini kurduğum şey  doğal yaşam ve gerçek doğamızla temas kurabileceğimiz bir mekana duyduğum ihtiyaçmış…

Bahçede zeytinin gövdesine bir hamak bağlamakmış,

Keçi ve horoz sesleriyle uyanmakmış, acele etmemekmiş, köy ekmeği ve çayla kahvaltı yapmakmış, toprağa basmakmış…

Her gidişimizde gözümüzün gönlümüzün seveceği hale getirmek için çok uğraştık. Mutfağını anneannemin mutfağından aldığım ilham ile tasarladık, doğal çitlerle sardık sarmaladık, bahçesine çocuklar için kocaman bir salıncak yaptırdık, sevdiklerimizi ağırladık. Önceleri sadece bizim için bir yuva oldu. Yorulduğumuzda kaçıp dinlendik, şarkılar söyleyip sohbetler ettik. Sonraları bu deneyimi yaşamak isteyenlerle de kesişti yollarımız. Tatil köyü yerine ; bir köy tatili hayal eden, bizler gibi nostaljiyi, Ege’yi, doğal yaşamı ve keşfetmeyi  seven  ailelere ev sahipliği yapmaya başladık. 

Doğal yaşam tutkunu herkesin bir kere de olsa tatmak istediği bu tarz bir deneyimle konuklarını ağırlayan  ve yeni hikayelere ilham olan Selimiye taş evimizde sizlerle de tanışmak dileğiyle…